- چالش های مردم وبنگاهدار؛ در گفتگو با محمدرضا رخشانی رییس صنف بنگاههای املاک زاهدان
- تحولی جدید در ورزش همگانی؛ برگزاری نخستین لیگ تندرستی ایران
- ملاحظاتی در تقسیم استان
- دانلود روزنامه زاهدان شماره ۳۸۸۳
- دانلود روزنامه زاهدان شماره ۳۸۸۲
- مدیرکل انتقال خون: سیستانوبلوچستان به شدت نیازمند اهدای خون است
- امام جمعه زاهدان: این که عدهای دست به اسلحه ببرند و انسانهای بی گناه را بکشند قابل توجیه نیست
- تبعات اقتصادی عدم پذیرش FATF ؛ ما باید تکلیفمان را با خودمان روشن کنیم، تعامل با جهان یا کره شمالی شدن
- دانلود روزنامه زاهدان شماره ۳۸۸۱
- عباس عبدی: فرقی بین رئیس جمهور پوپولیست و برنامه دار نیست
- تصحیح اشتباه
- دانلود روزنامه زاهدان شماره ۳۸۷۹
- دانلود روزنامه زاهدان شماره ۳۸۷۸
- «خورشید» نماینده ایران در اسکار شد
- کرونا در همین نزدیکی
- دانلود روزنامه زاهدان شماره ۳۸۷۷
- پایان قطعی تئوری جهان وطنی
- رییس کمیته اصلاح ساختار بودجه مجلس: دولتها و مجالس از عدم شفافیت سود میبرند/ به شفافیت بودجه نمره زیر ۱۰میدهم
- دانلود روزنامه زاهدان شماره ۳۸۷۶
- بابک بهداد: دیدگاه مدیران در برخورد با مستند باید اصلاح شود، نماینده ایران در اسکار میتواند یک فیلم مستند باشد

همواره در سیاست بریک اصل تأکید می شد و آن اصل این بود که یک دستی در قدرت آسیب های فراوان دارد، لذا از تنوع احزاب سیاسی در جامعه استقبال می شد و در کشورهایی که دموکراسی در آنها نهادینه شده است همچون انگلستان و فرانسه، مردم معمولاً قوه ی مجریه و قوه ی مقننه را به دست یک حزب نمی سپردند و تلاش می کردند که اگر حزب کارگر در انگلستان قوه ی مجریه را در اختیار دارد مجلس در اختیار حزب محافظه کار باشد در فرانسه هم روال همین بود تا به این ترتیب دو حزب به نوعی همدیگر را کنترل کنند و تحت نظر داشته باشند و از زد و بندهای درون قدرت جلوگیری به عمل آید.
در جامعه ی ما که دموکراسی نهادینه نشده و احزاب سیاسی شکل و جایگاه واقعی ندارد، نگاه و شاید توقع این بود که جناح های سیاسی و شخصیت های متنفذ آنها بتوانند چنین بالانسی را ایجاد نمایند.
اما آنچه در کشور می گذرد نشان از آن دارد که هرکس در جایگاه خود و هر نهاد و قوه در موقعیت خود سهمی را برای خود تعریف کرده است وبرای تامین آن سهم بخش هایی از حکومت را که در اختیار دارند به گروگان می گیرند تا خواسته ی آنها برای تحقق آن سهم برآورده شود. نمایندگان مجلس درهیئت جمعی بودجه و لوایح دولت را به گروگان می گیرند و آنچه دولت در نظر دارد را مصوب نمی کنند و یا در دستور قرار نمی دهند و یا آنچه تصویب می کنند با لایحه ی ارسالی دولت تفاوت از زمین تا آسمان دارد. نمایندگان به صورت فردی سئوال و استیضاح از وزرا اصرار بر جابجایی استانداران و مدیران کل را ابزار تحقق درخواست های کوچک و شخصی خود کرده و عملا چابکی و کارایی را از قوه ی اجرایی گرفته اند. در مقابل دولت هم توان اجرایی خود را به کار می گیرد تا خواسته های خود را در سایر بخش های حکومت پیش ببرد و او درخواست های سایر بخش های حکومت را درگروگان می گیرد تا خواسته های خود را محقق کند. همین روال را در بخش های دیگر حکومت اعم از نظامی و قضایی و صدا و سیما و حتی شخصیت های مذهبی و قومیتی هم می بینیم.
در این میان مظلوم حکومتی که به گروگان گرفته شده و مظلوم تر مردمی که قرار بوده این گروگان خدمتگزار آنها باشد و زندگی آنها را سروسامان بدهد و کشور آنها را آباد کند.
برای فهم این نکته کافیست به فرآیند انتصابات یا تغییرات در تقسیمات کشوری، یا مصوب شدن یک منطقه آزاد و یا کمک رسانی به سیل زدگان و زلزله زدگان نگاهی بیندازیم تا عمق فاجعه را درک کنیم.
سرمقاله/دکتر محمدتقی رخشانی
نظر دهید